W Rzymie pomimo tęsknoty za Polską i rodziną, Ks. Adam odpowiedział pozytywnie na sugestię wyjazdu do Afryki. Jak sam później napisał w jednym z listów: „Do Afryki dostałem się – można powiedzieć – „dzięki Hitlerowi”. Zaraz po zakończeniu działań wojennych nasz wikariusz generalny napisał do nas list. Prosił w nim o ochotników do pracy duszpasterskiej w Północnej Rodezji. Zgłosiłem się jako jedyny w nadziei, że mnie nie poślą; tęskniłem bowiem za Polską. Ponieważ były trudności zarówno z wyjazdem do Ojczyzny, jak i do Afryki, pozostawiłem decyzję Opatrzności. Opatrzność zdecydowała za Afryką.” Dnia 29 stycznia 1946 roku Adam Kozłowiecki wyjechał na misje do Północnej Rodezji, obecnej Zambii.

Jako metropolita Lusaki, Kozłowiecki okazał się biskupem na właściwy czas. W okresie wielkich przemian na kontynencie afrykańskim był gorącym zwolennikiem równouprawnienia ras. W 1958 roku zredagował w imieniu Episkopatu Północnej Rodezji list pasterski, w którym stanął w obronie równości rasowej i sprawiedliwości społecznej. Dokument ten dostał się do zbioru dokumentów Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Brał tez czynny udział w Memorandum Episkopatu Federacji Rodezji i Nyasalandu z 31 października 1959 roku, broniącego praw Murzynów w wyborze ustroju państwowego i udziału w rządach. Memorandum to zostało przyjęte na terenie Federacji z entuzjazmem.